Выбуховае рэчыва, якое складаецца з нітрагліцэрыны, аржаной мукі і салетры; слабы дынаміт.
[Лац. carbo, carbonis — вугаль.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Dynamít
n -s дынамі́т
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
dynamit, ~u
м.дынаміт
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
dynamite
[ˈdaɪnəmaɪt]1.
n.
дынамі́т -у m.
2.
v.t.
падарва́ць дынамі́там
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Тол ’выбуховае рэчыва, дынаміт, тратыл’ (ТСБМ, БРС). Запазычана з рус.тол ’тс’, якое з’яўляецца скарачэннем тринитротолуо́л ’тратыл’, што ад толуо́л ’хімічнае рэчыва для вытворчасці выбуховага рэчыва, лекаў і інш.’, гл. КЭСРЯ, 444; ЕСУМ, 5, 593–594.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
карбані́т
(ад лац. carbo, -onis = вугаль)
выбуховае рэчыва, якое складаецца з нітрагліцэрыны, аржаной мукі і салетры, слабы дынаміт.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
латышскі пісьменнік. Нар. паэт Латвіі (1977). Скончыў Латв.ун-т (1959). Друкуецца з 1956. Аўтар зб-каў вершаў «Зямля і мара» (1961), «Дынаміт сэрца» (1963), «Як свечка гарыць» (1971), «Скразняк» (1975), «З кветкай цудоўнай лілеі ў руцэ» (1979), «Напад матылькоў» (1988), кн. «Паэмы пра малако» (1977), кніг нарысаў «Дзённік паэта» (1965), «Курземітэ» (кн. 1—2, 1970—74), філас. мініяцюр «Эпіфаніі» (кн. 1—2, 1971—74) і інш., адметных зваротам да духоўнага аблічча сучасніка і нар. традыцый. Дзярж. прэмія Латвіі 1967. На бел. мову асобныя творы З. пераклалі Р.Барадулін, В.Сёмуха.
