дынамі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дынамі́т
Р. дынамі́ту
Д. дынамі́ту
В. дынамі́т
Т. дынамі́там
М. дынамі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дынамі́т, -у, М -мі́це, м.

Моцнае выбуховае рэчыва, асноўнай састаўной часткай якога з’яўляецца нітрагліцэрына.

|| прым. дынамі́тавы, -ая, -ае і дынамі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дынамі́т, -ту м. динами́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дынамі́т, ‑у, М ‑міце, м.

Выбуховае рэчыва, асноўнай састаўной часткай якога з’яўляецца нітрагліцэрына. А ў часе будаўніцтва ўсё наўкола грымела ўзрывамі дынаміту і аманалу. Галавач.

[Ад грэч. dynamis — сіла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дынаміт ’дынаміт’ (БРС). Рус. динами́т, укр. дунамі́т. Назва, якую прыдумаў вынаходнік дынаміту Нобель на аснове грэч. δύναμις ’сіла’ і якая зрабілася міжнароднай. Параўн. ням. Dynamit, франц. dynamite. Гл. Фасмер, 1, 515 (дадатак Трубачова); Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 122.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

динами́т дынамі́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карбані́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Выбуховае рэчыва, якое складаецца з нітрагліцэрыны, аржаной мукі і салетры; слабы дынаміт.

[Лац. carbo, carbonis — вугаль.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тол ’выбуховае рэчыва, дынаміт, тратыл’ (ТСБМ, БРС). Запазычана з рус. тол ’тс’, якое з’яўляецца скарачэннем тринитротолуо́л ’тратыл’, што ад толуо́л ’хімічнае рэчыва для вытворчасці выбуховага рэчыва, лекаў і інш.’, гл. КЭСРЯ, 444; ЕСУМ, 5, 593–594.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)