балаўны́, ‑ая, ‑ое.

Разм.

1. Дураслівы, свавольны.

2. Распешчаны, сапсаваны залішняй увагай. Балаўное дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дура́шливый разг.

1. дурнава́ты;

2. (шаловливый) дураслі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баловно́й прост. распе́шчаны, дураслі́вы;

баловно́й ребёнок распе́шчанае дзіця́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

playful [ˈpleɪfəl] adj. гарэ́злівы, дура́слівы, жартаўлі́вы;

a playful little dog мале́нькі гарэ́злівы саба́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шаловли́вый

1. (любящий шалить) дураслі́вы, сваво́льны, гарэ́злівы;

2. (игривый) жартаўлі́вы, гуллі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ На́кальны ’упарты, свавольнік, разбэшчаны, дураслівы, непаслухмяны (пераважна пра дзяцей падросткаў)’ (бялын., Янк. 3.). З *на‑коль‑ны, да кол, г. зн. ’варты, каб пасадзіць яго на кол’, параўн. накольнік (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ре́звый

1. (о человеке) жва́вы, гарэ́злівы; (шаловливый) дураслі́вы, сваво́льны;

2. (быстрый в беге) шпа́ркі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mischievous [ˈmɪstʃɪvəs] adj.

1. сваво́льны, дураслі́вы;

a mischievous child сваво́льнае дзіця́

2. fml зло́сны, злы; шкадлі́вы;

mischievous gossip/lies зло́сныя плёткі/зло́сная хлусня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шаляні́ца, ‑ы, м. і ж.

1. Безразважны чалавек; дзівак. — Пусці!.. Ах!.. А няхай цябе з маладзіцаю! От шаляніца, чуць усе вантробы не вытрасла, — злаваўся нарокам Сцяпан. Крапіва.

2. Дураслівы, свавольны чалавек. А гэты Юзік-шаляніца, Малы яшчэ, зусім дурніца, Так пад нагамі і таўчэцца. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тала́хкаць ’стукаць, грукаць’ (ТС), толоха́ты ’балбатаць, малоць языком’ (бяроз., Шатал.), талахну́ти ’крутануць; узбоўтаць’ (Клім.), тало́хнуцца ’штурхануць, стукнуцца’ (Ласт.). Ад гукапераймальнага імітатыва *талах (гл. талых), аналагічнага тарах, тарарах (гл.), першапачаткова, відаць, з талала́хаць, гл. Сюды ж талахлі́вы ’паспешлівы, неразважлівы’, талахава́ты ’дураслівы, нявытрыманы’ (Сцяшк. Сл.). Параўн. чэш. tlachati ’балбатаць, малоць языком’, славац. tláchať ’тс’, якія Махэк₂ (644) разглядае як “ch‑інтэнсівы” ад tlapati ’ступаць, крочыць’ (гл. толапень).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)