борць, -і, мн. -і, -ей, ж. (уст.).

Вулей у выглядзе выдзеўбанай калоды або дупло ў дрэве, дзе жывуць пчолы.

|| прым. бо́рцевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dziupla

ж. дупло;

dziupla w sośnie — дупло ў сасне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tree hollow

дупло́ n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Дуплё ’дупло’. Гл. дупло́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hollow​1 [ˈhɒləʊ] n.

1. упа́дзіна, запа́дзіна, я́ма, я́міна

2. нізі́на, лог, лагчы́на

3. дупло́; пячо́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cavity [ˈkævəti] n.

1. упа́дзіна; по́ласць

2. med. по́ласць, каве́рна;

a cavity in a tooth дупло́ ў зу́бе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Áushöhlung

f -, -en выдзёўбванне

2) вые́мка; дупло́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ша́шаль, ‑я, м.

Насякомае атрада жукоў, лічынкі якога псуюць скуры, футра, точаць дрэва і пад. Зімою дзяцел у ствале елкі выдзёўб неглыбокае дупло: выбіваў лічынак шашаля. Бяспалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дупёлка, дупёлко ’бочачка’ (Сцяшк.). Да дупло́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Höhlung

f -, -en

1) выдзёўбванне

2) дупло́, вы́емка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)