Дуда Іван Уладзіміравіч

т. 6, с. 252

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

bagpipe

[ˈbægpaɪp]

n., often bagpipes

дуда́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

duda

ж.

1. дуда, валынка;

гл. miech;

2. перан. ёлупень, дуда, рэхва, тумак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Дуда́р. Гл. дуда́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дудзе́ць, ду́дзіць. Гл. дуда́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ду́дка ’дудка’. Гл. дуда́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kobza

ж.

1. дуда;

2. кобза

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ду́ды ’падман’ (Нас.). Гл. дуда́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

валы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Духавы народны музычны інструмент, зроблены з трубак, устаўленых у скураны мяшок; дуда.

2. перан. Зацяжная справа; важданіна. Дэталь невялічкая, а валынкі многа. «Звязда».

•••

Цягнуць валынку гл. цягнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Мыцця́нка, маццянка ’больш дасканалая дуда з некалькімі гукамі’ (Інстр. III). Да муццпнка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)