skunk [skʌŋk] n.

1. zool. скунс, смярдзю́чка

2. infml дрэнь, падлю́га, няго́днік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шваль прост., в разн. знач. дрэнь, род. дрэ́ні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абало́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які мае тоўстую абалону. Сасна — тая дрэнь, можна сказаць. Іншая, абалоністая, і дзесяць год не праліпіць. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эрза́ц, ‑а, м.

Непаўнацэнны заменнік чаго‑н.; сурагат. [Грэчка:] — Цыгарэты ў іх [немцаў] хоць і пахучыя, скажу я вам, але дрэнь, эрзац. Няхай.

[Ням. Ersatz — замена.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tripe [traɪp] n.

1. рубе́ц (у кулінарыі), кіндзю́к

2. infml лухта́, дрэнь;

publish tripe друкава́ць халту́ру

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ladaco

нескл. м. жарт. дрэнь, нягоднік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Дрэ́нны ’дрэнны’. Гл. дрэнь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

motłoch, ~u

м. зброд; дрэнь; навалач, набрыдзь

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Нашка́радзіць ’нашкодзіць, напаскудзіць’ (Яўс.). Ад шка́радзь ’дрэнь, брыда’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

trash

[træʃ]

n.

1) лама́чча, сьмяцьцё n., адкі́ды

2) Figur. дрэнь, лухта́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)