drżący

дрыжачы, дрыготкі;

~m głosem — дрыготкім голасам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

trembly [ˈtrembli] adj. infml дрыго́ткі, дрыжа́чы; няро́ўны (пра почырк);

I felt all trembly. Я ўвесь дрыжаў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

shivery

[ˈʃɪvəri]

adj.

1) дрыго́ткі

2) сьцюдзёны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

doddering

[ˈdɑ:dərɪŋ]

adj.

хі́сткі; дрыго́ткі; які́ трасе́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

atremble

[əˈtrembəl]

1.

adj.

дрыго́ткі

2.

adv.

дрыжучы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цуна́мі, нескл., н.

Гіганцкія ўсёразбураючыя хвалі, якія ўзнікаюць на паверхні акіяна ў час падводных землетрасенняў. Глей узняўшы, як кроў, руды, На дрыготкі бераг цунамі бягуць, Хмарачосы з чыгуннай вады. Караткевіч.

[Япон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tremulous

[ˈtremjələs]

adj.

1) дрыго́ткі, хі́сткі

2) палахлі́вы; спало́ханы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

aguish

[ˈeɪgjuɪʃ]

adj.

1) маляры́йны

2) ліхама́нкавы

3) дрыго́ткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wábbelig

a

1) мя́ккі, ры́хлы, дру́злы

2) хі́сткі, дрыго́ткі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

унараві́ць, ‑раўлю, ‑ровіш, ‑ровіць; зак.

Дагадзіць, зрабіўшы што‑н. так, як хочацца каму‑н. — Каму там горача стала? — пачуўся дрыготкі голас хворага. — Усім не ўнаравіць, — зачыніў вокны юнак. Гурскі. — Сынку, забралі крывапіўцы нашага бацьку! — крыкнула [маці]. — Не ўнаравіў нешта пану. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)