друка́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. друка́рскі друка́рская друка́рскае друка́рскія
Р. друка́рскага друка́рскай
друка́рскае		 друка́рскага друка́рскіх
Д. друка́рскаму друка́рскай друка́рскаму друка́рскім
В. друка́рскі (неадуш.)
друка́рскага (адуш.)		 друка́рскую друка́рскае друка́рскія (неадуш.)
друка́рскіх (адуш.)
Т. друка́рскім друка́рскай
друка́рскаю		 друка́рскім друка́рскімі
М. друка́рскім друка́рскай друка́рскім друка́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манаты́п, ‑а, м.

Друкарская наборная машына, якая адлівае набор асобнымі літарамі.

[Ад грэч. mónos — адзін і týpos — адбітак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыпаметры́я, ‑і, ж.

Друкарская сістэма вымярэння элементаў шрыфту і наборных форм.

[Ад грэч. typos — адбітак, форма і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ink [ɪŋk] n. чарні́ла;

printer’s ink друка́рская фа́рба;

written in ink напі́санае чарні́лам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ратапры́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Друкарская машына малога фармату для друкавання малатыражных выданняў з машынапіснага тэксту, а таксама спосаб такога друкавання (афсетны).

|| прым. ратапры́нтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флат, ‑у, М флаце, м.

Друкарская папера ў лістах, а не ў рулонах.

[Англ. flat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́та², -ы, ДМ пла́це, мн. -ы, плат, ж. (спец.).

Дыэлектрычная пласціна для ўстаноўкі электра- і радыёэлементаў, а таксама такая пласціна з нанесенымі на ёй тонкімі электраправоднымі палоскамі.

Друкарская п.

П.-аснова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ратапры́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Друкарская машына малога фармату, заснаваная на афсетным прынцыпе друкавання.

[Англ. rotaprint.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геліягравю́ра, ‑ы. ж.

Спосаб узнаўлення малюнка, пры якім друкарская форма падрыхтоўваецца з прымяненнем фатаграфічнага і хімічнага працэсаў.

[Ад грэч. hēlios — сонца і § gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

друка́рскі Drúck(er)-, Búchdruck(er)-, typográfisch [typográphisch]; gedrúckt (надрукаваны);

друка́рская машы́на Drúckmaschine f -, -n;

друка́рская праду́кцыя Druckerzeugnisse pl;

друка́рская фа́рба Drúckfarbe f -, -n, Drúckerschwärze f - (чорная);

друка́рскае майстэ́рства Búchdruckerkunst f -, Typografie, Typographíe [-fi:] f -;

друка́рскі а́ркуш Drúckbogen m -s, pl - і -bögen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)