геліягравю́ра, ‑ы.
Спосаб узнаўлення малюнка, пры якім друкарская форма падрыхтоўваецца з прымяненнем фатаграфічнага і хімічнага працэсаў.
[Ад грэч. hēlios — сонца і § gráphō — пішу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)