Тулува́ць ‘дратаваць, таптаць’ (Бяльк.). Гл. талаваць, змена пад уздзеяннем “гармоніі галосных” на Магілёўшчыне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дратава́ннеср.
1.разг. топта́ние; см.дратава́ць1;
2. засека́ние; см. дратава́цца 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дратава́ццанесов.
1. (о лошади) засека́ться;
2.страд., разг. топта́ться; см.дратава́ць1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
таптаць, дратаваць
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
wydeptywać
незак.
1. вытоптваць; таптаць; дратаваць;
2. пратоптваць;
гл. wydeptać
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zwíebeln
vt
1) прыпраўля́ць цыбу́ляй
2) разм.дратава́ць каго́-н., ганя́ць каго́-н. (на экзамене)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Аддратва́ць ’крэпка пабіць (кнутом)’ (Шат.). Магчыма, ад дратва ’прасмалены канат’, але гэта вельмі прафесійная назва. Калі лічыць, што ад‑дратаваць паходзіць ад першаснага драць, марфалогію дзеяслова цяжка вытлумачыць, не прыняўшы версіі аб кантамінацыйным паходжанні слова на аснове тратаваць (< польск.tratować) і драць (Міхневіч, БЛ, 1973, 3, 60).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тратава́ць ‘растоптваць, таптаць’ (Гарэц., Др.-Падб.), тратова́ті ‘тс’ (Вруб.). З польск.tratować (а таксама ст.-польск.tretować) ‘таптаць нагамі, капытамі’, якое з с.-в.-ням.trëten/trëtten ‘таптаць’, ням.treten ‘тс’ (Вінцэнц; Борысь, 640). Сюды ж, відаць, і мясцовае (з “пальшчызны крэсовай”) traty ‘дамбы’ (Брасл. сл.). Гл. таксама фанетычны варыянт дратаваць ‘вытоптваць’.