літургічная драма

т. 9, с. 318

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

народная драма

т. 11, с. 171

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

школьная драма

т. 17, с. 433

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АБСУ́РДУ ДРА́МА,

плынь зах.-еўрап. авангардысцкай драматургіі і тэатра 1950—60-х г., дзе паняцце «абсурд» з’яўляецца асн. атрыбутам рэчаіснасці, якая ў выніку агульнага крызісу ідэалогіі постіндустрыяльнага грамадства часам траціць унутр. сэнс і становіцца ірацыянальнай. Тэрмін «абсурду драма» ўзнік пасля парыжскіх прэм’ер п’ес Э.Іанеска «Лысая спявачка» (1950) і С.Бекета «У чаканні Гадо» (1952). У іх выявіліся асн. рысы абсурду драмы: гратэскна-камічная дэманстрацыя бессэнсоўнасці формаў (у т. л. моўных), у якіх праходзіць паўсядзённае жыццё «сярэдняга» чалавека, а таксама метафарычная перадача яго шокавага стану, калі ён разумее, што вырвацца з гэтых жорсткіх ціскоў немагчыма.

т. 1, с. 46

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

містэ́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Сярэдневяковая драма на біблейскія тэмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мяшча́нскі прям., перен. меща́нский;

~кае сасло́ўе — меща́нское сосло́вие;

м. быт — меща́нский быт;

~кая дра́ма — меща́нская дра́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бытавы́ в разн. знач. бытово́й;

ы́я ўмо́вы — бытовы́е усло́вия;

а́я дра́ма — бытова́я дра́ма;

а́я з’я́ва — бытово́е явле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

музы́чны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да музыкі.

М. інструмент.

М. вечар.

М. твор.

М. магазін.

М. кабінет.

Музычная драма.

М. вобраз.

|| наз. музы́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чатыроха́ктны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з чатырох актаў. Чатырохактная драма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Драматы́чны. Гл. дра́ма.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)