дра́га

(фр. drague, ад англ. drag)

1) плывучая землечарпальная машына, прызначаная для паглыблення дна рэк і азёр, а таксама для распрацоўкі рассыпных залежаў золата і плаціны;

2) спецыяльная сетка для здабывання з дна глыбокіх вадаёмаў жывёл і раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Bágger

m -s, - экскава́тар; землечарпа́лка, земснара́д; дра́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Перадра́га, (пырыдря́га) ’непагадзь (дождж, слата, снег)’ (кам., ЖНС), рус. передря́га ’тс’. Русізм (?). Да пера- і ⁺драга/дря́га́, якое да прасл. *dręga, *dręgy < *dręgati, звязанага этымалагічна з *dŕ̻gati (рус. дёргать), *drъgati (параўн. дры́гаць) і з drъžati (усх.-маг. дрыжаць) (SP, 4, 221–222).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

creeper

[kri:pər]

n.

1) паўзу́н -а́ m. (дзіця́), паўзу́ха f.

2) паўзу́чая расьлі́на; жывёліна з паўзуно́ў

3) Tech. дра́га f.; паўзу́н -а́ m.

•

- creepers

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dredge

I [dredʒ]

1.

n.

1) землячарпа́лка f., экскава́тар -а m., дра́га f.

2) се́тка для дра́гі

3) ло́дка з дра́гай

2.

v.t.

1) драгава́ць

2) выця́гваць наве́рх

II [dredʒ]

v.t.

абсыпа́ць муко́ю, цу́крам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

drag

[dræg]

1.

v.t. (-gg-)

1) цягну́ць, валачы́

to drag away — адцягну́ць, адвалачы́

to drag in — уцягну́ць

2) драгава́ць

3) баранава́ць

2.

v.i.

валачы́ся, пле́сьціся, цягну́цца

to drag oneself behind — су́нуцца за кім

3.

n.

1) дра́га f.

2) перашко́да, замі́нка f.

3) ні́зкія мо́цныя са́ні

4) цяжка́я барана́

5) то́рмаз -у m

6) ну́дная асо́ба

•

- drag on

- drag out

- drag one’s feet

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)