даўбня́,

гл. доўбня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Даўбня́. Гл. до́ўбня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

даўбе́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Круглае палена з патончаным канцом-дзяржаннем для расколвання, убівання чаго-н. у што-н.; невялікая доўбня.

Увагнаў калок даўбешкай.

Даўбешкамі забівалі палі.

2. перан. Пра тупога, някемлівага чалавека (разм., лаянк.).

Д. часам пост займае немалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

долбня́

1. до́ўбня, -ні ж., даўбня́, -ні́ ж.;

2. см. долбёжка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tępak

м. ёлуп; ёлупень; доўбня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

półgłówek

м. пагард. прыдурак; ёлупень; доўбня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

балда́ ж.

1. (молот) уст. до́ўбня, -ні ж., мо́лат, -та м., булаве́шка, -кі ж.;

2. (о человеке) бран. до́ўбня, -ні м. и ж.; ёлуп, -па м., ёлупень, -пня м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обалду́й м., бран. ёлуп, -па м., ёлупень, -пня м.; до́ўбня, -ні ж., булаве́шка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даўбе́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Цяжкае палена з вычасаным дзяржаннем для забівання, расколвання чаго‑н. і пад.; невялікая доўбня. Даўбешка, што калоў Саўка Чужахвал дома дровы, была пашчапаная. Чорны. Найбольш дужыя хлопцы драўлянымі даўбешкамі забівалі палі. Рунец.

2. Лаянк. Пра тупога, някемлівага чалавека. Даўбешка часам пост займае І марыць, што яна — свяціла, карыфей! Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чурба́н м.

1. цурба́н, -на́ м.; (чурка) пацурба́лак, -лка м.;

2. перен., бран. даўбе́шка, -кі ж., до́ўбня, -ні ж., даўбня́, -ні́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)