дастатко́ва, прысл.

1. У патрэбнай меры, досыць.

Д. вялікі.

2. у знач. вык. Даволі, хопіць.

Сродкаў д.

Д. сказаць адно слова, каб ён паслухаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ла́дны, -ая, -ае (разм.).

1. Досыць вялікі, значны, немалы.

Ладная скіба.

2. Зграбны, прыгожы, спраўны.

Л. хлопец.

3. Добры, зусім здавальняючы.

Ладная хата.

|| наз. ла́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

небезвы́годный небязвы́гадны; до́сыць вы́гадны; (прибыльный) прыбытко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

бу́дет (хватит) разг. го́дзе, хо́піць, до́сыць, бу́дзе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

небезвре́дный небясшко́дны, шко́дны; (довольно вредный) до́сыць (даво́лі) шко́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

небезвы́годно нареч. небязвы́гадна; до́сыць вы́гадна; прыбытко́ва; см. безвы́годный;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

вво́лю нареч., разг. уво́лю; (достаточно) до́сыць; (довольно) даво́лі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

немале́нькі, ‑ая, ‑ае.

Досыць вялікі, значны. Немаленькая зарплата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wystarczająco

даволі, досыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

До́с ’досыць’ (Касп.). Форма, якая ўзнікла скарачэннем. Гл. до́сыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)