малы стракаты дзяцел

т. 10, с. 39

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВЯЛІ́КІ СТРАКА́ТЫ ДЗЯ́ЦЕЛ,

гл. ў арт. Дзятлавыя.

т. 4, с. 385

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зашчо́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; зак.

Пачаць шчоўкаць.

Дзяцел зашчоўкаў і паляцеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чырвонагало́вы, -ая, -ае.

3 чырвонай галавой, галоўкай.

Ч. дзяцел.

Ч. грыб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

woodpecker [ˈwʊdˌpekə] n. zool. дзя́цел

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дя́тел зоол. дзя́цел, род. дзя́тла м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dzięciął

м. дзяцел

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

по́шчак, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Пералівісты дрыжачы гук; трэль.

Салаўіны п.

2. Водгук, рэха.

Застукаў дзяцел, і пайшоў па лесе п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

woodpecker

[ˈwʊd,pekər]

n.

дзя́цел -тла m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Дяхто́ль ’дзяцел’ (Сл. паўн.-зах.). Няяснае слова. Магчыма, нейкая экспрэсіўная і кантамінаваная форма да дзя́цел.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)