Verbum

анлайнавы слоўнік

дзяды́^III мн бат разм Klétte f -, -n (лопух); Dístel f -, -n (бадзяк)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

дзе́д

‘прыстасаванне, у якое ўтыкалася лучына’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзед², -а, М дзе́дзе, мн. дзяды́, дзядо́ў, м. (гіст.).

Прыстасаванне для асвятлення хаты з дапамогай лучыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзе́д

‘бацькаў або матчын бацька; стары чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Zaduszki

мн. рэл. Дзяды

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

agrimony

[ˈægrəmoʊni]

n., pl. -nies, Bot.

дзяды́, дзядкі́ pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

beggar’s lice

n., pl. дзяды́, pl. only (калю́чкі асату́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

дед в разн. знач. дзед, род. дзе́да м.;

◊

де́ды и пра́деды дзяды́ і пра́дзеды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грабі́льна, ‑а, н.

Ручка ў граблях. Дзяды спаўзлі з верху, абышлі стог навокал, падраўнялі яго граблямі, прымацаванымі да доўгіх грабільнаў. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акапцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑пуе; зак., што.

Адзначыць капцамі межы якой‑н. плошчы зямлі. Дзяды вяроўкай мералі папары, Акапцавалі сто валок зямлі. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)