кві́та, у знач. вык. (разм.).
Усё, даволі; ніякай размовы.
Заплаціла і к.
І к., дзядзька Мікіта!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
развесялі́цца, -весялю́ся, -вясе́лішся, -вясе́ліцца; зак.
Стаць вясёлым.
І дзядзька наш развесяліўся.
|| незак. развясе́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
uncle [ˈʌŋkl] n. дзя́дзька;
a maternal/paternal uncle дзя́дзька па ма́церы/ба́цьку
♦
talk to smb. like a Dutch uncle павуча́ць каго́-н. па-бацько́ўску
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
стро́іцца¹, стро́юся, стро́ішся, стро́іцца; незак. (разм.).
1. Мець намер, збірацца.
Дзядзька строіўся будаваць хату.
2. Прыбірацца ў прыгажэйшае адзенне (разм.).
Дзяўчаты строіліся ў святочныя сукенкі, круціліся перад люстэркам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
карчакава́ты, -ая, -ае.
1. 3 вялікай колькасцю карчоў; карчысты (разм.).
Карчакаватая дарога.
2. Пра чалавека, яго постаць: каржакаваты (разм.).
Тоўсты, к. дзядзька сядзеў на ганку.
|| наз. карчакава́тасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
uncle
[ˈʌŋkəl]
n.
1) дзя́дзька -і m.
2) informal дзя́дзька -і m., мужчы́на ў старэ́йшым ве́ку
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Вуй 1 ’дзядзька па маці’ (Янк. БП, 537); ’дзядзька’ (Сцяшк. МГ), ву́йко ’дзядзька, брат маці’ (Бесар.), укр. ву́йко ’дзядзька, брат бацькі’, рус. уй, вуй ’дзядзька, брат маці’, польск. wuj, wujek, чэш. ujec, славац. ujec, ujko, ujo, в.-луж. wuj, н.-луж. hujk, балг. вуйка́, ву́йко, ву́йчо, макед. вујко, серб.-харв. у̏ја̄к, у̏јац, славен. ujěc. Прасл. *ujь — дакладны адпаведнік ст.-прус. awis ’дзядзька’; параўн. таксама літ. avúnas ’дзядзька’, гоц. awō ’баба’, ст.-в.-ням. ô‑heim, ст.-ісл. aue ’пляменнік’, лац. avus ’дзед’, avunculus ’дзядзька’, якія ўзыходзяць да і.-е. *au̯os (au̯i̯os?) (Младэнаў, 74; Фасмер, 4, 155; Махэк₂, 668; Трубачоў, История терм., 81 і наст.; БЕР, 1, 198; Брукнер, 637; Шаур, Etymologie, 47; адносна суфікса ‑jь гл. Слаўскі, SP, 1, 8 і наст.).
Вуй 2 выкл. ’ой’ (Шат.). Гл. уй ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
granduncle
[ˈgrænd,ʌŋkəl]
n.
дзя́дзька ба́цькі або́ ма́ці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Óheim
m -s, -e устар. дзя́дзька
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)