дзюдаі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спартсмен, які займаецца барацьбой дзюдо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барэ́ц, -рца́, мн. -рцы́, -рцо́ў, м.

Спартсмен, які займаецца адным з відаў барацьбы (класічнай, вольнай, дзюдо і інш.).

|| прым. барцо́ўскі, -ая, -ае.

Б. прыём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

джы́у-джы́цу, нескл., н.

Японская сістэма прыёмаў самаабароны і нападу без зброі; дзюдо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзюдаі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спартсмен, які займаецца дзюдо.

|| ж. дзюдаі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. дзюдаі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзюдаі́ст

(ад дзюдо)

спартсмен, які займаецца дзюдо.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

трэ́нер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст, які займаецца трэніроўкай спартсменаў.

Т. валейбольнай каманды.

Т. па дзюдо.

|| ж. трэ́нерка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. трэ́нерскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

martial art [ˌmɑ:ʃlˈɑ:t] n. (усхо́дняе) вае́ннае маста́цтва (каратэ, дзюдо і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dżudo

нескл. н. спарт. дзюдо

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Judo

['u:do] і [u'do:]

n -s спарт. дзюдо́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

БАГІ́РАЎ Націк Надзір-аглы

(н. 7.9.1964, г. Баку),

бел. спартсмен (барацьба дзюдо і самба). Зас. майстар спорту Беларусі (1995). Скончыў азерб. ун-т нафты і хіміі (1986). З 1987 у Мінску. Чэмпіён свету (1991, 1992) і Еўропы (1989, 1992, 1994, 1995) па самба, прызёр Кубка Еўропы (1994, 2-е месца) і чэмпіянатаў свету і Еўропы (1995, 3-е месца) па дзюдо.

т. 2, с. 207

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)