Verbum

афе́ра і афёра, -ы, ж.

Рызыкоўная, нядобрасумленная справа, дзеянне з мэтай нажывы, выгады.

нажны́, -а́я, -о́е.

1. гл. нага.

2. Які прыводзіцца ў дзеянне нагамі.

Н. тормаз.

завадны́, -а́я, -о́е.

З заводам, які прыводзіцца ў дзеянне заводам² (у 3 знач.).

Завадная лялька.

запо́р², -у, мн. -ы, -аў, м.

Працяглая затрымка ператраўленай ежы, маруднае дзеянне кішэчніка.

Хварэць на з.

паўме́ра, -ы, мн. -ы, -ме́р, ж.

Палавінчатае дзеянне, рашэнне, якое не вырашае справы.

Не абмяжоўвацца паўмерамі.

проція́ддзе, -я, н.

Рэчыва, якое спыняе або аслабляе дзеянне яду; антыдот.

П. супраць коснасці (перан., кніжн.).

мерапрые́мства, -а, мн. -ы, -аў, н.

Арганізаванае дзеянне або сукупнасць дзеянняў аб’яднаных адной задачай.

План культурных мерапрыемстваў.

задзе́йнічаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (спец.).

Увесці ў дзеянне, у эксплуатацыю.

З. новую буравую свідравіну.

абмежава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Прыстасаванне, якое абмяжоўвае дзеянне чаго-н.

А. хуткасці.

А. глыбіні.

учы́нак, -нку, мн. -нкі, -нкаў, м.

Дзеянне, учыненае кім-н., тое, што здзейснена кім-н.

Смелы ў.