Verbum

стук², у знач. вык.

1. Гукаперайманне кароткіх паслядоўных удараў, адрывістых гукаў.

Раптам нехта ў дзверы стук-стук-стук!

2. Ужыв. паводле знач. дзеясл. стукаць — стукнуць.

У дзверы с. палкай.

засо́вачны, -ая, -ае.

Такі, які можна зачыніць на засаўку.

Засовачныя дзверы.

двухство́ркавы, -ая, -ае.

3 дзвюма створкамі.

Двухстворкавыя дзверы.

Двухстворкавая ракавіна малюска.

бра́згацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Стукацца.

Нехта бразгаецца ў дзверы.

пато́ргаць, -аю, -аеш, -ае; зак.

Таргануць некалькі разоў.

П. за дзверы.

ство́ркавы, -ая, -ае.

Які мае створкі, складаецца з іх.

Створкавыя дзверы.

зашчапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак.

1. што. Зачыніць на зашчапку.

З. дзверы.

2. каго-што. Пакінуць каго-н. у памяшканні, зашчапіўшы дзверы.

З. дзіця ў хаце.

|| незак. зашчапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

зашчапі́цца, -чаплю́ся, -чэ́пішся, -чэ́піцца; зак.

1. Застаўшыся ў памяшканні, зачыніць дзверы на зашчапку.

З. ў хаце.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зачыніцца на зашчапку (пра дзверы).

|| незак. зашчапля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

на́сцеж, прысл.

На ўсю шыр, поўнасцю (адчыніць, расчыніць і пад.).

Адчыніць дзверы н.

рыплі́вы, -ая, -ае.

Тое, што і рыпучы.

Рыплівыя дзверы.

|| наз. рыплі́васць, -і, ж.