пато́мны¹, -ая, -ае.

1. Які ад роду належыць да якога-н. саслоўя (уст.).

П. дваранін.

2. Карэнны, спрадвечны.

П. лесаруб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шля́хціц, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асобны прадстаўнік шляхты, дробнапамесны дваранін.

|| ж. шляхця́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гіда́льга, нескл., м.

Гіст. Іспанскі дваранін.

[Ісп. hidalgo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безмаянтко́вы ист. беспоме́стный;

б. дварані́н — беспоме́стный дворяни́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беспаме́сны ист. беспоме́стный;

б. дварані́н — беспоме́стный дворяни́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паме́шчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Землеўладальнік-дваранін (у краінах, дзе існуюць прыгонніцкія, феадальныя адносіны або іх рэшткі).

|| ж. паме́шчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. паме́шчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беспоме́стный ист. безмаёнткавы, беспаме́сны;

беспоме́стный дворяни́н безмаёнткавы (беспаме́сны) дварані́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безмаёнткавы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае або не атрымаў маёнтка. Безмаёнткавы дваранін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двара́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да дваранін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дробнапаме́сны, ‑ая, ‑ае.

Ва ўладанні якога было невялікае памесце, маёнтак. Дробнапамесны дваранін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)