мерытакра́тыя

(ад лац. meritus = дастойны + -кратыя)

улада найбольш здольных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

verdíenstlich

a дасто́йны, ва́рты, пахва́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

deserving [dɪˈzɜ:vɪŋ] adj. fml (of) ва́рты, дасто́йны, які́ заслугоўвае;

deserving of attention ва́рты ўва́гі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

deserving

[dɪˈzɜ:rvɪŋ]

adj.

які́ заслуго́ўвае; ва́рты, дасто́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Reverend

[ˈrevərənd]

n.

Дасто́йны, Правяле́бны (зваро́т да сьвятара́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

харо́шы, -ая, -ае (разм.).

1. Прыгожы, прывабны.

Х. хлопец.

2. Які вызначаецца станоўчымі якасцямі.

Х. ён чалавек.

3. Добры, высакаякасны.

Харошая дарога.

4. Дастойны, прыстойны.

Харошая кампанія.

5. Дарагі, любы, мілы (у сяброўскім звароце).

А мой ты х.!

|| ласк. харо́шанькі, -ая, -ае (да 1 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вераго́дны. Параўн. укр. вірогі́дний (у помніках і вернегодный), польск. wiarygodny, чэш. věrohodný. Да *godьnъ ’годны, дастойны’ і *věra ’вера’. Але, здаецца, можна ставіць пытанне аб запазычанні бел. і ўкр. слова з зах.-слав. моў (з польскай).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

reverend

[ˈrevərənd]

1.

adj.

шано́ўны, паважа́ны, дасто́йны, правяле́бны

2.

n. informal

духо́ўны -ага m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ébenbürtig

a

1) ро́ўны (па паходжанні)

2) раўнацэ́нны

ein ~er Gégner — дасто́йны праці́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

worthy [ˈwɜ:ði] adj.

1. ва́рты, дасто́йны;

He’s worthy of praise. Ён заслугоўвае пахвалы.

2. паважа́ны, го́дны

3. адпаве́дны, нале́жны;

words worthy of the occasion сло́вы якра́з для гэ́тага вы́падку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)