Verbum

анлайнавы слоўнік

праві́ннасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Дрэнны ўчынак, віна.

Не дараваць нават маленькай правіннасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мі́лаваць, -лую, -луеш, -луе; -луй; незак., каго (што).

Дараваць каму-н. віну.

Нельга м. забойцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

forgive [fəˈgɪv] v. (forgave, forgiven) дарава́ць, прабача́ць;

forgive smb. for smth. дарава́ць каму́-н. за што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дарава́нне, -я, н.

1. гл. дараваць.

2. мн. -і, -яў. Здольнасць, талент, а таксама асоба, якая валодае такімі талентамі.

Паэтычнае д.

Юныя дараванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адшчо́дрыць

‘дараваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дарава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Разм. Пачаць дараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пацарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Дараваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праба́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каму.

Тое, што і дараваць (у 1 знач.).

Прашу п. мне.

|| незак. прабача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прабачэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дарава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які можна дараваць, прабачыць. Даравальны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)