дэнунцыя́тар

(лац. denuntiator)

даносчык.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дака́зчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто даказвае на каго‑н.; даносчык, нагаворшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сікафа́нт, ‑а, М ‑нце, м.

У Старажытных Афінах — прафесіянальны даносчык, паклёпнік, шантажыст.

[Грэч. sykophantēs.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sneak​1 [sni:k] n. BrE, dated дано́счык; паклёпнік; нагаво́ршчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

telltale​1 [ˈtelteɪl] n. infml паклёпнік, нагаво́ршчык; дано́счык; плятка́р; плятка́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дока́зчик разг. дака́зчык, -ка м., дано́счык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изве́тчик уст. дано́счык, -ка м., паклёпнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фіска́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У Расіі 18 ст.: чыноўнік, які назіраў за законнасцю ў галіне фінансавых і судовых дзеянняў урада, устаноў і асоб.

2. перан. Даносчык, паклёпнік.

|| ж. фіска́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

denuncjator

м. даносчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

donosiciel

м. даносчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)