сумяшча́льніцтва, -а, н.

Выкананне работы на якой-н. платнай пасадзе адначасова з асноўнай работай.

Дазволіць с. на палову стаўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

возбрани́ть сов., уст. забарані́ць; не дазво́ліць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дазваля́ць гл. дазволіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дазваля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да дазволіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

let in

упушча́ць, дазво́ліць зайсьці́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

make bold

дазво́ліць сабе́; адва́жыцца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zezwolić

зак. дазволіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dozwolić

зак. дазволіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Навазголіваць ’намазваць, замазваць’ (Юрч.). Гл. дазволіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przyzwolić

зак. дазволіць; згадзіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)