zezwalać

незак. дазваляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dozwalać

незак. дазваляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пакапры́знічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Тое, што і пакапрызіць. З цягам часу.. [Булай] пачаў дазваляць сабе пакапрызнічаць, пакрычаць па чалавека без падставы. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

authorize [ˈɔ:θəraɪz] v. дава́ць дазво́л/пра́ва; дазваля́ць; санкцыянава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

countenance​2 [ˈkaʊntənəns] v. fml. падтры́мліваць, адабра́ць, ухваля́ць; дазваля́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

przyzwalać

незак. дазваляць; згаджацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аўтарызава́ць

(фр. autoriser = дазваляць)

даваць згоду на пераклад, інсцэніроўку ці экранізацыю свайго твора.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

erláuben

vt дазваля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дазваля́цца, ‑яецца; незак.

1. безас. Быць дазволеным. Курыць не дазваляецца. □ Вясна. Дазваляецца чытачу маляваць вясну па свайму густу. Бядуля.

2. Зал. да дазваляць (гл. дазволіць у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

license​2 [ˈlaɪsəns] v. дазваля́ць, дава́ць дазво́л; выдава́ць ліцэ́нзію, патэ́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)