1. Які мае ў сабе фальш, уводзіць у зман; несапраўдны, падроблены.
Фальшывая даведка.
2. Які не адпавядае сапраўднасці, ісціне; памылковы.
Фальшывая нота.
3. Прытворны, няшчыры, крывадушны.
Фальшывае спачуванне.
Фальшывыя людзі.
|| наз.фальшы́васць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сельсаве́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сельсавета, належыць яму. Даведка была падпісана слабадскім старастам і заверана сельсавецкай пячаткай.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вы́праўка ’постаць, выгляд’ (БРС); ’выправа; даведка’ (Нас.). Да выправіць (гл.). У апошнім значэнні, відаць, запазычанне з рус.вы́правка ’даведка’, у бел.вы́правіць ’дастаць дакументы ў афіцыйнай установе’ не зафіксавана. Падрабязней аб гэтым дзеяслове гл. Шанскі, 1, В, 229.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
спра́вкав разн. знач.даве́дка, -кі ж.;
обрати́ться куда́-л. за спра́вкой звярну́цца куды́-не́будзь за даве́дкай;
спра́вка с ме́ста рабо́тыдаве́дка з ме́сца пра́цы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
утрыма́нстваср.
1. иждиве́нство;
даве́дка аб ~нстве — спра́вка об иждиве́нстве;
2. иждиве́нчество
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)