вучэ́бна-даве́дачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вучэ́бна-даве́дачны вучэ́бна-даве́дачная вучэ́бна-даве́дачнае вучэ́бна-даве́дачныя
Р. вучэ́бна-даве́дачнага вучэ́бна-даве́дачнай
вучэ́бна-даве́дачнае		 вучэ́бна-даве́дачнага вучэ́бна-даве́дачных
Д. вучэ́бна-даве́дачнаму вучэ́бна-даве́дачнай вучэ́бна-даве́дачнаму вучэ́бна-даве́дачным
В. вучэ́бна-даве́дачны (неадуш.)
вучэ́бна-даве́дачнага (адуш.)		 вучэ́бна-даве́дачную вучэ́бна-даве́дачнае вучэ́бна-даве́дачныя (неадуш.)
вучэ́бна-даве́дачных (адуш.)
Т. вучэ́бна-даве́дачным вучэ́бна-даве́дачнай
вучэ́бна-даве́дачнаю		 вучэ́бна-даве́дачным вучэ́бна-даве́дачнымі
М. вучэ́бна-даве́дачным вучэ́бна-даве́дачнай вучэ́бна-даве́дачным вучэ́бна-даве́дачных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сло́ўнікава-даве́дачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сло́ўнікава-даве́дачны сло́ўнікава-даве́дачная сло́ўнікава-даве́дачнае сло́ўнікава-даве́дачныя
Р. сло́ўнікава-даве́дачнага сло́ўнікава-даве́дачнай
сло́ўнікава-даве́дачнае		 сло́ўнікава-даве́дачнага сло́ўнікава-даве́дачных
Д. сло́ўнікава-даве́дачнаму сло́ўнікава-даве́дачнай сло́ўнікава-даве́дачнаму сло́ўнікава-даве́дачным
В. сло́ўнікава-даве́дачны (неадуш.)
сло́ўнікава-даве́дачнага (адуш.)		 сло́ўнікава-даве́дачную сло́ўнікава-даве́дачнае сло́ўнікава-даве́дачныя (неадуш.)
сло́ўнікава-даве́дачных (адуш.)
Т. сло́ўнікава-даве́дачным сло́ўнікава-даве́дачнай
сло́ўнікава-даве́дачнаю		 сло́ўнікава-даве́дачным сло́ўнікава-даве́дачнымі
М. сло́ўнікава-даве́дачным сло́ўнікава-даве́дачнай сло́ўнікава-даве́дачным сло́ўнікава-даве́дачных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

«Даведачны энцыклапедычны слоўнік» 11/465

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

слова́рно-спра́вочный сло́ўнікава-даве́дачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спра́вочный даве́дачны;

спра́вочное бюро́ бюро́ даве́дак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтабіягра́фія, -і, ж.

1. Апісанне свайго жыцця; літаратурны жанр.

2. Афіцыйны дакумент, кароткі хранікальна-даведачны выклад пэўнай асобай асноўных падзей уласнага жыцця.

|| прым. аўтабіяграфі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паказа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Надпіс, стрэлка, прыбор ці іншае прыстасаванне, якое паказвае што-н.

П. дарог.

Светлавы п.

П. скорасці.

2. Даведачныя кнігі або даведачны спіс у кнізе.

Бібліяграфічны п.

Чыгуначны п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паказа́льнік, ‑а, м.

1. Надпіс, вяха, стрэлка і пад., якія служаць для паказвання чаго‑н. Паказальны дарог. □ Марудна пасоўваўся па беламу цыферблату чорны мінуты паказальны. Бядуля.

2. Даведачная кніга або даведачны спіс у кнізе. Бібліяграфічны паказальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

desk [desk] n.

1. пісьмо́вы стол; канто́рка;

He has a desk job. Ён чыноўнік.

2. па́рта (у школе)

3. пункт (даведачны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АКАДЭМІ́ЧНАЕ ВЫДА́ННЕ,

1) выданне, якое змяшчае навукова вывераны тэкст і яго розныя варыянты, каментарыі і інш. даведачны апарат. Да акадэмічных выданняў належаць найб. поўныя зб. тв. класікаў л-ры, навукі, грамадскай думкі (напр., у 1991—95 АН Беларусі выдадзены Поўны зб. тв. М.Багдановіча; т. 1—3).

2) Выданні, якія публікуюцца акадэміямі.

т. 1, с. 179

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)