ciążek

ciąż|ek

м.

1. гірка; гіра;

2. ~ki мн. спарт. гантэлі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

plummet

[ˈplʌmɪt]

1.

n.

1)

а) гі́рка грунтва́гі

б) грузі́ла (вуды́)

2) грунтва́га f.

2.

v.

1) кі́даць, апуска́ць (у ва́дкасьць)

2) ху́тка па́даць (пра прэсты́ж)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Гі́ра 1 ’гіра’ (БРС, Шат.), гіра ’тс’ (Сл. паўн.-зах.). Рус. ги́ря (ст.-рус. гыря), укр. ги́ря. Магчыма, запазычанне з усх. моў; гл. агляд у Шанскага, 1, Г, 82 (параўн. таксама Фасмер, 1, 408). Гл. яшчэ гі́ра 2.

Гі́ра 2 ’валасы, чуб’ (Шат., Сцяц.). Параўн. укр. ги́ря ’коратка астрыжаны’, ’гіра’. Зыходным лічыцца *гы́ря ’гіра, вага’ (незразумелага паходжання; агляд версій у Фасмера, 1, 408; Рудніцкі, 1, 619), а ’валасы; коратка астрыжаны’ можа быць метафарай. Параўн. гірка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэ́йтар

(ням. Reiter = коннік)

1) наёмны салдат кавалерыі ў арміях Зах. Еўропы, Польшчы і Вялікага княства Літоўскага ў 16—17 ст. і ў Расіі ў 17 ст.;

2) металічны зажым заціск, які надзяваецца на карткі для зручнасці карыстання імі ў картатэцы;

3) гірка на аналітычных вагах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)