Гушча Т., гл. Колас Я.

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Тарас Гушча, гл. Колас Я.

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Гушча Ян 4/99; 8/509; 12/676

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Гушча В. С. 4/99; 5/323; 12/200

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

гушчыня́, -і́, ж.

1. гл. густы.

2. Тое, што і гушчар.

Лясная г.

3. Тое, што і гушча (у 3 знач.).

У гушчыні натоўпу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саладзі́ны, -дзі́н (спец.).

Гушча, якая застаецца пасля вінакурэння, піваварэння і ідзе на корм жывёле.

◊

Знацца (разбірацца) як свіння на саладзінах (разм.) — зусім не разбірацца.

|| прым. саладзі́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ква́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да квасу. Квасная гушча.

•••

Квасны патрыятызм гл. патрыятызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sediment [ˈsedɪmənt] n.

1. аса́дак, адсто́й, гу́шча

2. geol. аса́дкавая паро́да, адкла́ды, нано́с

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cedziny

мн. асадак; гушча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Bódensatz

m -es, -sätze аса́дак, гу́шча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)