Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
сугро́бм.гу́рба, -бы ж., сумёт, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Schnéehaufen
m -s, - гу́рба, сумёт
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
snowbank
[ˈsnoʊbæŋk]
n.
гу́рба сьне́гу
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Сумёт ’гурба снегу’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Некр. і Байк., Ласт., Касп., Яшк., ЛА, 2), сумёты ’гурбы’ (шуміл., Сл. ПЗБ), параўн. укр.дыял.суме́та ’гурба’, рус.сумёт ’тс’. Прасл.*sǫmetъ, іншыя дэрываты суадносныя з *sъ‑mesti ’змесці’ ад прасл.*mesti ’месці’, параўн. каш.sḿot ’гурба снегу’, серб.-харв.smȅt ’гурба снегу; сметнік, смецце’ (Борысь, Prefiks., 108–109; SEK, 4, 335). Сюды ж суме́ціца ’завіруха’ (Касп.), су́мець ’завея’ (Нас., Бяльк.), а таксама суме́цце ’смецце’, суме́тны (Гарэц., Ласт.). Параўн. смецце, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сугро́б ’гурба намеценага снегу’ (Бяльк., Яшк., Сл. ПЗБ; усх., ЛА, 2). Ст.-бел.сугропь, суграпъ ’гурба снегу’ (XVI ст., ЖНС), ст.-рус. (XV ст.) сугробъ ’гурба, стос’, укр.сугро́б ’узвышша, узгорак’. Дыял.прасл.*sǫgrobъ < *sъ‑grebti ’згрэбці’ з апафаніяй у корані; гл. Борысь, Prefiks., 102. Параўн. серб.-харв.дыял.су̑греб ’сверб, хвароба скуры; паводле народных вераванняў — вынік таго, што чалавек наступіў на месца, дзе сабака гроб зямлю’ (Элезавіч, 2), балг.дыял.сугреб ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Суго́р ’невялікі пагорак’ (Яшк.), ’гурба снегу’ (Ласт.), суго́рак ’пагорак; узгорак’ (Сл. ПЗБ, ПСл), ’гурба снегу’ (Яшк., ЛА, 2). Укр.су́горок ’невялікае ўзвышэнне’, рус.паўн.суго́р, су́го́рок ’тс’. Да гара, гл. Борысь (Prefiks., 142) бачыць тут значэнне ’месца, падобнае да таго, якое названа ў корані’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
zaspa
ж. нанос; занос;
zaspa śnieżna — снегавы занос; гурба
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)