чалаве́чны, -ая, -ае.

Дастойны чалавека, уважлівы, чулы, душэўны; гуманны.

Чалавечныя адносіны да людзей.

Ён паступіў чалавечна (прысл.) у гэтай сітуацыі.

|| наз. чалаве́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

humane

[hjuˈmeɪn]

adj.

лю́дзкі, гума́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

чалавекалюбі́вы, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Той, хто любіць людзей, прасякнуты чалавекалюбствам; гуманны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

humanitarian​2 [hju:ˌmænɪˈteəriən] adj.

1. гума́нны; гуманісты́чны

2. гуманіта́рны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

humán

a гума́нны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ménschenfreundlich

a чалаве́чны, гума́нны, до́бры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гума́нна,

1. Прысл. да гуманны.

2. у знач. вык. З павагай, чалавечна. — Гэта ж не гуманна. — Не гуманна? Абы па закону было. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуманіта́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адносіцца да свядомасці чалавека, чалавечага грамадства і яго культуры. Гуманітарная адукацыя. Гуманітарныя навукі.

2. Прасякнуты духам гуманізму; гуманны. Гуманітарнае мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыгума́нны

(ад анты- + гуманны)

які пярэчыць прынцыпам гуманнасці, чалавечнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

humanity [hju:ˈmænəti] n.

1. чалаве́цтва; род людскі́

2. гума́ннасць, чалаве́чнасць, чалавекалю́бства; гумані́зм;

an act of humanity гума́нны ўчы́нак

3. pl. (the) humanities гуманіта́рныя наву́кі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)