загугня́віць, ‑няўлю, ‑нявіш, ‑нявіць; зак.

Пачаць гугнявіць. // Гугнява прагаварыць; прагугнявіць. — Ну, памятай, Пятрас! — загугнявіў .. [Парэчкус] і закульгаў перад міліцыянерам. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гундо́сіць, ‑дошу, ‑досіш, ‑досіць; незак.

Разм. Гаварыць у нос; гугнявіць. Гундосіў услед за папом малітву царкоўны стараста Вярбіцкі. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гамза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абл. Гугнявіць. — Валодзя не лічыў, а гамзаў... Мне не хацелася яго слухаць, — насілу вымавіў Федзя і пачаў адзявацца. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

twang

[twæŋ]

1.

v.i.

1) бры́нкаць (на стру́нах)

2) гугня́віць

2.

n.

1) бры́нканьне n.

2) гугня́васьць f.

to speak with a twang — гугня́віць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гугні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак.

Разм. Тое, што і гугнявіць. У пана Цабы нос быў доўгі, чырвоны, і настаўнік гугніў у яго неяк вельмі ж адмыслова. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

twang​2 [twæŋ] v.

1. звіне́ць (пра напятую струну);

twang (on) a guitar бры́нкаць на гіта́ры

2. гугня́віць, гугні́ць, гамза́ць, гавары́ць у нос

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

twang​1 [twæŋ] n.

1. насаво́е, гугня́вае, гамза́тае вымаўле́нне;

American twang насаво́е вымаўле́нне амерыка́нцаў;

speak with a twang гугня́віць

2. рэ́зкі гук (напятай струны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вугня́віць ’гаварыць гугнява’ (Юрч.); ’хныкаць’ (Шатал.), вугня́вы прым. ’чалавек, які гаворыць у нос, гугнявы’ (Янк. Мат., Юрч., Шатал.), вугна́ты ’тс’ (Мат. Гом.). Гл. гугнявіць; в з’явілася вынікам успрымання г як пратэзы і замены яго пратэтычным в.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гугня́ць, гугня́віць (БРС, Шат., Бяльк.), гугна́ць, гугна́віць (Нас.). Параўн. яшчэ гуня́ва ’гугнява’ (Касп.). Прасл. *gǫgnati ’гаварыць у нос’, *gǫgniti (слав. матэрыял гл. у Трубачова, Эт. сл., 7, 81–82). Словы гукапераймальнага паходжання (рэдуплікацыя першапачатковага gn). Гл. яшчэ Фасмер, 1, 470.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

snuffle

[ˈsnʌfəl]

1.

v.i.

1) сапці́ праз зало́жаны нос

2) гавары́ць у нос, гугні́ць, гугня́віць

2.

n.

гугне́ньне n.

•

- the snuffles

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)