взгрева́ть несов., прост. грэць, прабіра́ць, дава́ць ла́зню (ды́хту).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wärmen

vt грэць, саграва́ць, награва́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

toast​2 [təʊst] v. падрумя́ньваць (хлеб);

toast one’s feet грэць но́гі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wygrzewać

незак. грэць; награваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sun​2 [sʌn] v. грэць на со́нцы;

sun oneself грэ́цца на со́нцы, загара́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

папагрэ́ць, ‑грэю, ‑грэеш, ‑грэе; зак., каго-што і без дап.

Разм. Грэць доўга, неаднаразова; грэць многа каго‑, чаго‑н. — Не трэба зваць .. [фельчара], казаў, бывала, .. дзед. — Палажыце лепш цёплую цагліну, каб папагрэла ў бок, тады ўсё пройдзе, як рукой здыме. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грэ́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад грэць.

2. у знач. прым. Цёплы, падагрэты. Грэтая вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сугрэ́ў ’цяпло’ (Сцяшк. Сл.), су́грэў ’саграванне’ (Ласт.). Параўн. рус. разм. сугре́в ’тс’. Да су- і грэць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лабагрэ́йка ’жняярка з ручным скідваннем’ (КТС, БРС). Да лоб 1 і грэць з рус. лобогре́йка/чубогре́йка (Даль). Параўн. таксама ўкр. лобогрійка ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыва́рваць ’прыпарваць’ (ТС). Да вары́ць 2 ’моцна грэць (пра сонца); парыць (пра надвор’е)’ (гл.). Відавочна, усходнеславянскае, параўн. рус. прива́ривать ’пячы гарачынёй, спёкай’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)