hernia [ˈhɜ:niə] n. med. гры́жа, кіла́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кіла́, -ы́, мн. кі́лы, кіл і -аў, ж.

1. Тое, што і грыжа (разм.).

2. Хвароба крыжакветных раслін, пры якой на карэнні ўтвараюцца нарасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надчере́вный и надчерёвный анат. надчарэ́ўны;

надчере́вная (надчерёвная) гры́жа надчарэ́ўная гры́жа;

надчере́вная (надчерёвная) арте́рия надчарэ́ўная артэ́рыя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагры́жнік, ‑а, м.

Павязка, якая сцягвае і падтрымлівае месца, дзе знаходзіцца грыжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

машо́начны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да машонкі (у 2 знач.). Машоначная грыжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахві́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пахвіны, знаходзіцца ў пахвіне. Пахвінныя мышцы. Пахвінная грыжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пупо́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пупа (у 1 знач.), пупка ​1 (у 1 знач.). Пупочная грыжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Грызь ’грыжа, пухліна’ (Касп.). Да гры́зці (гл.); параўн. адносна семантыкі гры́жа 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кіла́, ‑ы, ж.

1. Разм. Тое, што і грыжа.

2. Хвароба крыжакветных раслін, пры якой на карэнні ўтвараюцца нарасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wypuklina

ж. грыжа; кіла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)