грані́т

(іт. granito, ад лац. granum = зерне)

цвёрдая горная парода зярністай будовы, якая складаецца з палявых шпатаў, кварцу, слюды і інш.; выкарыстоўваецца як будаўнічы матэрыял, для вырабу скульптур і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Лейкакратавы граніт, гл. Аляскіт

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Граніт П. 1/504; 2/222; 3/603; 12/565

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

грани́т грані́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

granite [ˈgrænɪt] n. грані́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зярні́сты, -ая, -ае.

Які складваецца з зерняў (у 3 знач.).

З. колас.

Зярністая ікра (гатунак чорнай ікры). З. граніт.

|| наз. зярні́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грані́тчык, ‑а, м.

Рабочы, які апрацоўвае граніт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

granit, ~u

м. граніт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Рапаківі, гл. Граніт

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Мікашэвіцкае прадпрыемства «Граніт»

т. 10, с. 353

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)