rozgoryczać

зак. выклікаць горыч

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Verbítterung

f -, -en го́рыч, заця́тасць, злосць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Erbítterung

f - го́рыч, азло́бленасць, злосць, варо́жасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

го́ркасць, ‑і, ж.

Разм. Тое, што і горыч. Малая не магла ўседзець дома.., пакуль не сплыла патроху горкасць з душы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

embitter

[imˈbɪtər]

v.t.

напаўня́ць го́рыччу, выкліка́ць го́рыч

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

го́рькость го́ркасць, -ці ж., гарката́, -ты́ ж., гарко́та, -ты ж., го́рыч, -чы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Bítterkeit

f -

1) гарко́та, го́рыч

2) бязлі́таснасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rozgoryczyć się

зак. адчуць горыч

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паняве́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Няпэўны стан, сумненне, нерашучасць. У гэтым пісьме.. [Ганна] сумысля націскала на сваю трагедыю, на слёзы, на горыч паняверкі і расчаравання. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарчэ́ча, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і горыч. Нельга піць такую гарчэчу. □ — Пра мяне і Якаў так думаў, як думаеш ты, Платон, — раздумліва і з гарчэчай сказаў Андрэй. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)