góral

м. горац; гураль (жыхар Татраў)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Hóchländer

m -s, - го́рац, жыха́р гор

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Highlander

[ˈhaɪləndər]

n.

1) шатля́ндзкі го́рац

2) жаўне́р шатля́ндзкага во́йска

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Gael

[geɪl]

n.

1) шатля́ндзкі го́рац

2) шатля́ндзкі (радзе́й ірля́ндзкі) кельт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Bérgmann

m -(e)s, -leute

1) гарня́к

2) го́рац

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Ласхата́ць ’балбатаць’ (горац., КЭС). Да ласкатаць 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mountaineer

[,maʊntənˈɪr]

n.

1) го́рац -ца m.

2) альпіні́ст -а m., альпіні́стка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Камашы́рка ’шарсцяная хустка з махрамі’ (горац., хоц., Мат. Маг.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Га́рцавень ’бутля ёмістасцю 3–5 літраў’ (Жд. 2). Да гарц, горац, гарцавы (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абрэ́к

(асец. abreg)

гіст. горац, які ў перыяд далучэння Каўказа да Расіі прымаў удзел у барацьбе супраць царскіх войск і адміністрацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)