склераты́нія, ‑і, ж.

Сумчаты грыб, які выклікае захворванне раслін (белая гніль, шэрая гніль).

[Лац. Sclerotinia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тхлань, -і, ж. (разм.).

1. Балоцістае месца.

Конь разам з коннікам праваліўся ў т.

2. Гніль, цвіль, сырасць.

Патыхала тхланню.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гнілі́зна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і гніль. Пах гнілізны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zgnilizna

ж. гніль, гніллё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сарцаві́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сарцавіны. Сарцавінная частка плода. Сарцавінная гніль буракоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнілата́, ‑ы, ДМ ‑лаце, ж.

Разм. Тое, што і гніль. Пахне вільгаццю і гнілатою. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Fäule

f - гнілата́, гнілі́зна, гніль; гніццё

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fäulnis

f - гніе́нне; гнілі́зна, гніль

in ~ übergehen* — загніва́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гни́ль в разн. знач. гніль, род. гні́лі ж., гнілі́зна, -ны ж., гнілата́, -ты́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гнильца́ прост., уменьш., унич. гніль, род. гні́лі ж., гнілі́зна, -ны ж.;

с гнильцо́й разг. гнілава́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)