Лыст ’гліст’ (бяроз., Выг.), драг. лэ́стэ. Да гліст (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

глиста́ ж., прост.

1. гліст, род. гліста́ м., разг. раба́к, -ка́ м.;

2. перен., вульг. гліст, род. гліста́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раба́к, ‑а, м.

Разм. Гліст. [Бабулька:] — Ды замоўкніце вы са сваімі літаннямі. Яны тут зусім не патрэбны. У яго рабакі. Дайце яму бярозавага дзёгцю. Ад сэрца і адыдзе. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wireworm

[ˈwaɪrwɜ:rm]

n.

1) драця́нік -а m.

2) раба́к, гліст -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

эхінако́к, ‑а, м.

Стужкавы гліст, які паразітуе ў кішэчніку сабакі і некаторых іншых жывёл. // Лічынка, зародак гэтага гліста, якія сустракаюцца ў розных органах чалавека і жывёл і выклікаюць цяжкія захворванні.

[Ад грэч. echínos — вожык і kókkos — зерне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

worm​1 [wɜ:m] n.

1. чарвя́к

2. раба́к, гліст

3. нікчэ́мны чалаве́к

♦

the worm will turn уся́каму цярпе́нню ёсць кане́ц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Spúlwurm

m -es, -würmer заал. аскары́да, кру́глы гліст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нітча́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Спец.

1. Род водарасцей, якія растуць у стаячых водах або ў рэках з павольным цячэннем вады.

2. Круглы ніткападобны чарвяк, гліст, які паразітуе ў целе чалавека і жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

glista

ж.

1. гліст;

2. разм. дажджавы чарвяк;

гл. dżdżownica

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ле́нточный в разн. знач. сту́жачны;

ле́нточный червь сту́жачны чарвя́к;

ле́нточный глист сту́жачны гліст;

ле́нточная пила́ сту́жачная піла́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)