глы́ба

1. Кавалак цвёрдай зямлі ці дзірвану на раллі (Слаўг.).

2. Грунт, абсунуты ў яму, капальню (Слаўг.).

3. Глыбокае месца ў рацэ, возеры (Стол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

камлы́га ж. глы́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адо́рвень, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Адарваная глыба горнай пароды, прынесеная ледніком.

А. дэвонскай пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ГЛУ́БА,

возера, гл. Глыба.

т. 5, с. 302

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ільдзі́на і (пасля галосных) льдзі́на, -ы, мн. -ы, -дзін, ж.

Глыба лёду, крыга.

|| памянш. ільдзі́нка і (пасля галосных) льдзі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каба́н​II м., спец. (глыба) камлы́га, -гі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адо́рвень, ‑я, м.

Спец. Адарваная глыба горнай пароды, прынесеная ледавіком. Адорвені дэвонскіх парод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўтарато́нны, ‑ая, ‑ае.

Грузападымальнасцю ў паўтары тоны. Паўтаратонны самазвал. // Вагой у паўтары тоны. Паўтаратонная глыба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нефры́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нефрыту ​2. Нефрытавая глыба. // Зроблены з нефрыту. Нефрытавая ваза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bryła

ж. глыба; камлыга; камяк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)