глушэ́нне ср. глуше́ние; см. глушы́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глушы́цца, глушыцца; незак.

Зал. да глушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глушы́цца несов., страд. глуши́ться; см. глушы́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глушэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. глушыць (у 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

głuszyć

незак. глушыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

наглушы́ць, ‑глушу, ‑глушыш, ‑глушыць; зак., каго.

Разм. Аглушыць нейкую колькасць рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глушы́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Прыстасаванне для змяншэння сілы гуку рухавіка, механізма і пад.

2. перан. Той, хто глушыць (у 3 знач.), падаўляе што-н.

Г. крытыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wytłumiać

незак.

1. рабіць гукаізаляцыю; глушыць;

2. глушыць; заглушаць (гукі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дранку́ля, ‑і, ж.

Круглая свінцовая паляўнічая куля. У стрэльбы свае забіваюць Дранкулі, каб звера глушыць. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераглушы́ць, ‑глушу, ‑глушыш, ‑глушыць; зак., каго-што.

Разм.

1. Моцным шумам аглушыць усіх, многіх.

2. Пабіць, перабіць усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)