палкаво́дзец, -дца, мн. -дцы, -дцаў, м. (высок.).

Военачальнік, ваенны правадыр.

Славуты п.

|| прым. палкаво́дчы, -ая, -ае.

П. геній.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

genius [ˈdʒi:niəs] n.

1. генія́льнасць, та́лент;

a man of genius генія́льны чалаве́к

2. ге́ній;

an evil genius злы ге́ній

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

geniusz

м. геній;

geniusz poetycki — паэтычны геній;

geniusz śmierci — геній смерці;

zły geniusz — злы геній

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ге́ний в разн. знач. ге́ній, -нія м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

генія́льнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць геніяльнага. Геніяльнасць народнай творчасці.

2. Тое, што і геній (у 1 знач.). Геніяльнасць К. Маркса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрызна́ны nicht ánerkannt; verkánnt;

непрызна́ны ге́ній ein verkánntes Geníe [ʒe-]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Geníe

[ʒe:-]

n -s, -s ге́ній, генія́льнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Génius

m -, -ni¦en до́бры ге́ній; засту́пнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zapoznany

непрызнаны; не ацэнены;

zapoznany geniusz — непрызнаны геній

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schútzgeist

m -(e)s, -e анёл-апяку́н, до́бры ге́ній

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)