гармо́нія

(лац. harmonia, ад гр. harmonia = сувязь, сугучнасць, зладжанасць)

1) мілагучнасць, зладжанасць, прыемнасць гучання (напр. г. гукаў);

2) суразмернасць, узаемная адпаведнасць у спалучэнні чаго-н. (напр. г. інтарэсаў, г. формы і зместу).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ГАРМО́НІЯ ГАЛО́СНЫХ,

гл. ў арт. Сінгарманізм.

т. 5, с. 65

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гармані́чны, -ая, -ае.

1. гл. гармонія.

2. Мілагучны, стройны.

Гарманічныя гукі.

3. Поўны гармоніі (у 1 знач.), стройнасці.

Гарманічныя рухі.

Гарманічныя фарбы.

|| наз. гармані́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гармо́ния в разн. знач. гармо́нія, -ніі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Harmoníe

f -, -ní¦en гармо́нія, сула́ддзе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прад’яві́ць ’паказаць (дакумент і г. д.); заявіць’ (ТСБМ). З рус. предъяви́ть ’тс’ (Пацюпа, Гармонія, 11).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

chime​1 [tʃaɪm] n.

1. звон, перазво́н

2. pl. chimes кура́нты

3. гармо́нія, сула́ддзе, му́зыка (верша)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

symphony

[ˈsɪmfəni]

1.

n., pl. -nies

1) сымфо́нія f.

2) гармо́нія гу́каў

3) гармо́нія

2.

adj.

сымфані́чны

symphony orchestra — сымфані́чны арке́стар

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Zusámmenklang

m -(e)s, -klänge сугу́чнасць, гармо́нія (тс.перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

symmetry [ˈsɪmətri] n.

1. сіме́трыя

2. гармо́нія;

the stately symmetry of her figure гармані́чная ве́лічнасць яе́ фігу́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)