gardłować

незак. гарлапаніць, гарланіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wrzeszczeć

незак. раўці, гарлапаніць, гарланіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bawl [bɔ:l] v. крыча́ць, раўці́, гарла́ніць, гарлапа́ніць

bawl out [ˌbɔ:lˈaʊt] phr. v. infml зрабі́ць вымо́ву, накрыча́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

yell​2 [jel] v. крыча́ць; галасі́ць; гарла́ніць, гарлапа́ніць;

yell in/with fear закрыча́ць ад стра́ху

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Гарла́ць ’гарланіць’ (Нас.). Рус. дыял. горла́ть, укр. горла́ти ’тс’. Здаецца, усх.-слав. утварэнне ад *gъrdlo ’горла’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гарлапа́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., што і без дап.

Разм. Моцна, на ўсё горла крычаць, пець; гарланіць. Недзе кудахтаюць куры, гарлапаніць певень. Бажко. У .. шынку ўжо гарлапанілі песню. Асіпенка. // Крыкліва гаварыць, спрачацца, дамагаючыся свайго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Крычаць, гарланіць. Усе [суседзі] чулі ад слова да, слова, што гаварыў Гамрэкелі, бо ён знарок гарлаў па ўвесь пасёлак. Самуйлёнак. І чайкі гарлаюць на ўсе галасы на дым парахода, на парус касы. А. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гарла́н, гарла́ніць (БРС, Шат.). Рус. горла́н, горла́нить. Паводле Шанскага (1, Г, 135), рус. горла́н утворана ад го́рло (у значэнні ’сварлівы чалавек’) суфіксам ‑ан.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

blare​2 [bleə] v.

1. рэ́зка гуча́ць;

blare (out) a war ning папярэ́дзіць аўтамабі́льным сігна́лам

2. мо́цна крыча́ць; раўці́, гарла́ніць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

yell

[jel]

1.

v.i.

1) крыча́ць; галасі́ць

2) гарла́ніць, гарлапа́ніць

2.

n.

крык, вы́крык -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)