Städter

m -s, - гараджа́нін, гарадскі́ жыха́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

townsman

[ˈtaʊnzmən]

n., pl. -men

гараджа́нінm.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

miastowy

разм.

1. гарадскі;

2. м. гараджанін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

астагені́я

(ад гр. astos = гараджанін + -генія)

біял. развіццё калоніі 5 шляхам пачкавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бю́ргер

(ням. Bürger)

1) гараджанін у сярэдневяковай Еўропе;

2) перан. абывацель, мешчанін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

citizen [ˈsɪtɪzn] n.

1. грамадзя́нін; грамадзя́нка;

a citizen of the world касмапалі́т

2. гараджа́нін; гараджа́нка; жыха́р го́рада

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

citizen

[ˈsɪtəzən]

n.

1) грамадзя́нін -а m., грамадзя́нка f.

2) гараджа́нінm.; мяшча́нін -а m., мяшча́нка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

burgher

[ˈbɜ:rgər]

n.

1) гараджанін -ніна m., pl. -не, гараджа́нка f.

2) грамадзяні́н -ні́на m., pl. -не, грамадзя́нка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

БЮ́РГЕРСКІЯ ШКО́ЛЫ

(ад ням. Bürger гараджанін),

павышаныя пач. вучылішчы ў гарадах Германіі ў 17—18 ст. У іх дзеці рамеснікаў, гандляроў і інш. набывалі павышаную пач. адукацыю і рэальныя веды (ням. мова, матэматыка, пачаткі геаграфіі і прыродазнаўства, некаторыя прыкладныя веды). Стварэнне бюргерскіх школ давала магчымасць дваранству захаваць сярэднія школы (гімназіі) толькі для свайго саслоўя. У 19 ст. бюргерскія школы пераўтвораны ў вышэйшыя пач. з 4-гадовым курсам навучання або 6-гадовыя рэальныя вучылішчы.

т. 3, с. 390

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мешчані́н, мяшча́нка, мяшча́не ’карэнны жыхар мястэчка, местачковец’, ’прадстаўнік мяшчанскага саслоўя’ (ТСБМ, Яруш., Бяльк., Янк. 2, Сцяц.), смал. ’анучнік’, ст.-бел. мещанинъ, мещанка, предмещанинъ (XV ст.). Са ст.-польск. mieszczanin, mieszczanekгараджанін’ (Булыка, Лекс. запазыч., 202; Кохман, 86). Значэнне ’абывацель’ бел. лексема атрымала ў савецкі перыяд з рус. мещанин ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 151), якое прыйшло ў рус. мову ў XVIII ст. (Фасмер, 2, 616) з бел. (Козыраў, Бел.-рус. ізал., 59). На Палессі ў значэнні ’абывацель’ ужываецца мешчанчу́к (ТС; драг., КЭС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)