канфедэра́тка

‘галаўны ўбор’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. канфедэра́тка канфедэра́ткі
Р. канфедэра́ткі канфедэра́так
Д. канфедэра́тцы канфедэра́ткам
В. канфедэра́тку канфедэра́ткі
Т. канфедэра́ткай
канфедэра́ткаю		 канфедэра́ткамі
М. канфедэра́тцы канфедэра́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

куко́ль

‘манаскі галаўны ўбор’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. куко́ль куко́лі
Р. куко́ля куко́ляў
Д. куко́лю куко́лям
В. куко́ль куко́лі
Т. куко́лем куко́лямі
М. куко́лі куко́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

кі́чка

‘галаўны ўбор’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кі́чка кі́чкі
Р. кі́чкі кі́чак
Д. кі́чцы кі́чкам
В. кі́чку кі́чкі
Т. кі́чкай
кі́чкаю		 кі́чкамі
М. кі́чцы кі́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

капту́р

‘галаўны ўбор; дах, навес’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. капту́р каптуры́
Р. каптура́ каптуро́ў
Д. каптуру́ каптура́м
В. капту́р каптуры́
Т. каптуро́м каптура́мі
М. каптуры́ каптура́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

headdress [ˈheddres] n. галаўны́ ўбор

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

headgear [ˈhedgɪə] n. галаўны́ ўбор

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

набакі́р, прысл. (разм.).

На адзін бок, на вуха (аб манеры насіць галаўны ўбор).

Шапка н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клабу́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Высокі галаўны ўбор з пакрывалам, які носяць праваслаўныя манахі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тыя́ра, ‑ы, ж.

1. Галаўны ўбор старажытных усходніх цароў, жрацоў. Тыяра егіпецкіх фараонаў.

2. Галаўны ўбор рымскага папы.

[Грэч. tiara.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каміла́ўка, -і, ДМ -ла́ўцы, мн. -і, -ла́вак, ж.

Высокі цыліндрычны галаўны ўбор — ганаровая ўзнагарода праваслаўным святарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)