вы́гада, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -гад, ж.

1. Карысць, прыбытак; разлік.

Атрымаць выгаду.

Няма выгады ехаць туды.

2. Тое, што і выгода (у 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

stinker

[ˈstɪŋkər]

n.

мярзо́тнік, гад -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ползу́чий в разн. знач. паўзу́чы;

ползу́чие расте́ния паўзу́чыя раслі́ны;

ползу́чий дым паўзу́чы дым;

ползу́чие льды паўзу́чыя льды;

ползу́чий гад паўзу́чы гад;

ползу́чий эмпири́зм паўзу́чы эмпіры́зм.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўзу́чы в разн. знач. ползу́чий;

п. гад — ползу́чий гад;

~чыя раслі́ны — ползу́чие расте́ния;

п. дым — ползу́чий дым;

~чыя льды — ползу́чие льды;

○ п. эмпіры́зм — ползу́чий эпмири́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пячы (у 1 знач.).

2. Прыгатаваны пячэннем. Печаная бульба. Печанае сала.

3. у знач. наз. пе́чанае, ‑ага, н. Тое, што і печыва (у 1 знач.). На сталах былі навалены цэлыя горы рознага смажанага, варанага і печанага. Бядуля.

•••

Гад печаны гл. гад.

Ні печаны ні вараны — пра нічым не адметнага, бесхарактарнага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гады, -гад мн. бла́га, удо́бства;

в. жыцця́ — бла́га жи́зни;

усе́ в. — все удо́бства

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Перага́ды ’абгаворы, плёткі’ (Гарэц.). Да пера- (гл.) і гад‑ы, якое ўзыходзіць да польск. gadać ’гаварыць, абгаворваць’. Гл. таксама га́дка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вужо́выя я́гады ’паслён чорны, Solanum nigrum L.’ (Бейл.). Ад вуж ’змяя, гад’. Прыметнік указвае на неядомасць расліны. Параўн. таксама воўчыя ягады.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gadzina

ж.

1. заал. гад; паўзун;

2. перан. гадзіна, гад;

3. абл. зборн. а) скаціна;

свойская птушка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

задзе́ць, ‑дзену, ‑дзенеш, ‑дзене; заг. задзень; зак., каго-што.

Разм. Палажыць, засунуць куды‑н. так, што цяжка знайсці; дзець, падзець. А бацька сек, пытаў скрозь гнеў: — Куды «начаткі», гад, задзеў? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)