віля́нне ср., прям., перен. виля́ние; см. віля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віля́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. віляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падві́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Віляць злёгку. Падвільваць хвастом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bypass​2 [ˈbaɪpɑ:s] v. аб’язджа́ць, абхо́дзіць; віля́ць, хітры́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паві́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., чым.

Віляць час ад часу або крыху. Сабака адбегся і брахаў, пачаўшы павільваць хвастом. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

weasel​2 [ˈwi:zl] v. хітрава́ць

weasel out [ˌwi:zlˈaʊt] phr. v. infml, derog. віля́ць; ухіля́цца, выкру́чвацца, уніка́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

павіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

Віляць некаторы час. Джэк толькі на момант азірнуўся, прывітальна павіляў гаспадару калматыя хвастом і яшчэ больш зацята аднавіў атакі на Давіда. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вільну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

1. Аднакр. да віляць (у 1, 2 знач.).

2. Разм. Хутка знікнуць. Вільнуць за дзверы.

•••

Хвастом вільнуць — раптоўна знікнуць, дзе і дзецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ві́льня ’жанчына, якая бессаромна падладжваецца да каго-небудзь, каб пажывіцца, мець выйгрыш; хітруе’ (Янк. III). Утворана пры дапамозе суф. Nomen actionis ‑ня ад віля́ць (гл.). З-за значэння неадабральнасці лексемы віляць слова вільня таксама атрымала адценне зневажальнасці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Віля́цца ’церціся каля чаго-небудзь’; ’хавацца’; ’ухіляцца’ (Нас.). Зваротны дзеяслоў да віляць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)