Únglücksrabe

m -n, -n вяшча́льнік няшча́сця

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вяшчу́н (род. вешчуна́) м.

1. вещу́н, предсказа́тель, прорица́тель;

2. см. вяшча́льнік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

геро́льд, ‑а, М ‑дзе, м.

Гіст. Вяшчальнік пры двары феадальнага правіцеля, а потым і пры двары манарха ў краінах Заходняй Еўропы. // Распарадчык на рыцарскіх турнірах, на грамадскіх святах.

[Ням. Herold.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геро́льд м. гіст. (вяшчальнік) Hérold m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бирю́ч ист. біру́ч, -ча́ м.; вясту́н, род. вестуна́ м.; вяшча́льнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пазыва́тыя ’тыя, хто хадзіў запрашаць на вяселле’ (Інстр. II). Рус. позыва́тый ’вяшчальнік’. Ад пазываць; утварэнне ад асновы залежнага дзеепрыметніка на ‑т‑ з суф. ‑ай, першапачаткова *пазаватай (параўн. Фасмер, 3, 304).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гера́льдыка

(фр. héraldique, ад с.-лац. heraldus = вяшчальнік)

дапаможная гістарычная дысцыпліна, якая займаецца вывучэннем гербаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геро́льд

(ням. Herold)

вяшчальнік пры двары караля або феадальнага правіцеля, распарадчык на рыцарскіх турнірах у сярэдневяковай Зах. Еўропе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гера́льдыка

(фр. heraldique, ад с.-лац. heraldus = вяшчальнік)

дапаможная гістарычная дысцыпліна, якая займаецца вывучэннем гербаў; гербазнаўства.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ве́стник

1. (приносящий весть) вясту́н, род. вестуна́ м., вяшчу́н, род. вешчуна́ м., вяшча́льнік, -ка м.;

2. (бюллетень, журнал) ве́снік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)